Het Lief Dagboek werd uitgenodigd door Bacchus Wijnfestival om vier odes aan wijnen te schrijven en voor te dragen. Als de wijnliefhebbers die we zijn, zeiden we daar natuurlijk geen nee tegen. Lees hier eerste van de reeks: De ode aan Champagne door Mercedes Coco.

De taxi stopte midden op de straat voor de enige winkel die nog open was. Die ene nachtwinkel op de Ceintuurbaan. Het regende snoeihard, maar dat was niet per se de reden waarom we een taxi hadden gepakt. We hadden op de heenweg al geen zin om te fietsen gehad.
‘Wat moet ik halen?’ zei de man naast me, mijn liefde.
‘Verras me en haast je! We staan midden op de straat.’
Het kon hem weinig schelen, mij eigenlijk ook, dus we lachten en voor hij de deur achter zich dichtsloeg, brandde hij snel een kus op mijn lippen. De taxichauffeur zette de wagen toch ietsjes aan de kant en na enige stilte vroeg hij: ‘Wat gaan jullie doen, zo rond 3 uur ‘s nachts?’
Al starend naar buiten, antwoordde ik: ‘We gaan picknicken.’
‘In dit weer?’ zei de man geschrokken. Nog voor ik kon zeggen dat hij zich daar geen zorgen over hoefde te maken, vloog de deur open en kreeg ik een stokbrood op mijn schoot geworpen.
‘Heb je alles gehaald? Alles wat bij een picknick hoort?’
‘Ja, jazeker, maak je geen zorgen!’
‘Ook sigaretten?’ Ik had zin om te roken.
‘Ja, dat ook.’
‘Oké, meneer de taxichauffeur, we kunnen door!’

We tuimelden als twee jonge honden de trap op. Ik verloor mijn evenwicht enkele keren, als ik bijna achterover viel, pakte hij net op tijd mijn hand vast. Dat het eten wat net was gekocht dan een paar treden van de trap sodemieterden, ook dat boeiden ons niet.
Toen de sleutel eindelijk het slot vond vloog het stokbrood met enige snelheid de woonkamer in.
‘We moeten een kleed!’ riep ik richting hem. Het was 3 uur ‘s nachts en we gingen picknicken.

Enkele momenten later lag daar op het kleed ham, kaas, stokbrood, fuêt. Noem maar op. Alles wat je bij een traditionele picknick hebt.
‘Goed, en dan is het nu tijd voor wijn!’
Hij keek me aan. Op zo’n manier.
‘Je gaat me toch niet vertellen dat je de wijn vergeten bent?’
Hij sprong op en mompelde: ‘Nee, wacht, kut. Ik heb nog wel een fles of iets.’
Ik hield van mijn liefde, maar de wijn vergeten. Dat kan natuurlijk niet. 

In het duister met kaarslicht als enige verlichting hoorde ik hem in de keuken strompelen. Pats, er brak een glas. Waarschijnlijk was dat zijn schuld, maar dat glas werd flamboyant uitgescholden. ‘Godverdomme!’ klonk er hard.
Ik propte iets van worst in mijn mond, wachtend tot hij mij weer zou komen vergezellen op dit kleedje in de woonkamer op de grond. Plots kwam hij de hoek om gestormd.
‘Ik heb een fles! Maar dit is wel een speciale.’ Een of andere champagne uit weet ik veel welk jaar. We keken elkaar heel even bedenkelijk aan. Zo’n fles, zo’n dure, moesten we die wel open maken?

Ik hoor het je denken: Dat is toch zonde, op zo’n moment? Om 3 uur – oh nee, onderhand bijna – 4 uur ‘s nachts, terwijl je eigenlijk al dronken bent.
Maar waarom zou je een fles bewaren? Want het openen en drinken van die champagne kan dat doodnormale moment iets onvergetelijks maken. Waarom wachten we tot er iets speciaals gebeurd zoals afstuderen, een nieuwe baan, samenwonen of het nieuwjaar? Dat nieuwjaar is ook maar enkel een wijzertje op de klok wat een tikje verder gaat.

Wat ik wil zeggen is dat we moeten genieten. Drink champagne om de doodnormale momenten te vieren. Omdat het laatst dinsdagochtend was en de zon door je balkondeuren de kamer verlichtte en je toen besefte dat je vrij was. Omdat je vanochtend naast een bloedmooie vrouw wakker werd en je op weg naar het toilet overal kledingstukken vond en je dat deed glimlachen. Omdat je van het weekend op de Ceintuurbaan, daar bij die nachtwinkel, van je fiets vloog omdat je een toerist moest ontwijken en zo finaal op je harses bent gegaan. Drink champagne omdat je hart is gebroken en neem nog een slok omdat het ooit wel weer goed zal komen.

Drink champagne omdat je om 3 – of was het nou 4 uur ‘s nachts – ging picknicken met je liefde, want die fles maakte hij nog geen seconde later, zonder enige twijfel, open. En reken maar van ja dat ik de laatste slok van die belachelijk dure champagne, vlak nadat hij me liet klaarkomen, uit de fles heb opgedronken. Een onvergetelijk moment. 

Zondag 21 juli vindt Het Lief Dagboek de zomereditie plaats op het Veronicaschip. Diverse sprekers, heerlijk eten, talloze glazen wijn en na afloop dansen bij een mooie zonsondergang. Mercedes Coco zal spreken. Ben jij erbij? RSVP: http://hldxvs.rsvpify.com

Facebook event: https://www.facebook.com/events/576035646138027/