Ik loop in het donker op straat, voel me lichtelijk duizelig door de combinatie van alcohol, nicotine en het urenlang inademen van de zweetlucht van kronkelende mensen op de dansvloer. Het gevoel versterkt mijn frustratie over de avond, de leegheid die ik voel. Ik gooi mijn lege blik bier voor me op de stoep en ...
Herfst. De absolute anticlimax van de zomer. In ons geval al helemaal, want deze gehele zomer was één grote anticlimax ‘T kan erger, koude wind en regen op de fiets terwijl je bijna door nat zand rijdt en je nekwervel op drie plaatsen breekt. Snap je, ‘t kan altijd erger. Daarom houd ik van de herfst, ...
Liefdesverdriet was mij niet onbekend, dus de stilte die volgde was vertrouwd maar pijnlijk. Maar het was ook een treurige stilte en hoe hard ik ook probeerde om terug te gaan naar hoe het leven vier weken daarvoor nog was geweest, het lukte me maar matig. Alles was nog precies zo als ik het vier weken ...
Het nieuwe jaar. Een uitgelegen kans voor goede voornemens, die je overigens een maand later toch al weer hebt laten varen. Het moment waarop de gymtijgers enthousiast een jaar abonnement afsluiten (beetje jammer van die lockdown), mening persoon vol goede moed aan dieet 865 begint (laat dat buikje nou lekker zitten) of zich voorneemt minder ...
Mijn lichtblauwe fiets stond steeds vaker stil, gebonden aan een stalen hek, maar vandaag ging ik naar de vishandel op de Nieuwmarkt. Als de tijd het toeliet, wat meer te maken had met mijn tijdsmanagement dan het tikken van de klok, ging ik lopen. Het was zo’n drie kwartier heen en logischerwijs ook weer terug, ...
Nou, hè. Jaartje weer. Maar eerst de kerst nog. Ik houd er wel van. Mijn kerstboom is het hele jaar in de woonkamer blijven staan. Wanneer ik me eenzaam en verdrietig voel zet ik met het grootste gemak half juli Love Actually op. En ook diep in de nacht op eender welk gaar technofeestje ben ...
"En denk aan punten en hoofdletters he?" schreeuw ik naar Sem terwijl ik mijn jas aantrek en de voordeur achter me dichtgooi. Buiten zet ik mijn capuchon op tegen de regen en haal ik vergeefs een paar keer diep adem in de hoop het drukkende gevoel op mijn borst iets te verminderen. De donkere wolken boven mij ...
Donderdagavond, half tien, bij mijn zus op de bank. Een schaakspel op een groene mat noemt Leo Driessen het, oftewel, KUT. De K van: "Kolere waar kijk ik naar?", de U van uitschuif: "Waarom schuift hij zijn fucking benen niet uit?!" en de T van tevergeefs, we waren beter maar worden weer afgetroefd. Ajax kan niet ...
Hoe het met me gaat, vraag je me? Goed, hoor. Ik sta op, laat Louis uit, kom thuis en zet mijn laptop op de keukentafel. Muis ernaast, uit elkaar vallende paperbackeditie van Anna Karenina onder mijn laptop gepropt, in een poging tot het creëren van een ergonomisch verantwoorde werkplek. Ik typ en typ en typ ...