Het Lief Dagboek bestaat 3 jaar en om dat te vieren blikken we terug op al het moois wat we gedaan hebben. Iedere schrijver heeft voor de gelegenheid 2 favoriete columns gekozen, een van de schrijver zelf en een van een andere schrijver. Als oprichter van Het Lief Dagboek heeft Mercedes dit achterwegen gelaten en ...
Mercedes Coco
Het Lief Dagboek bestaat 3 jaar: “Een week lang is het feest”
Op 10 november, zo'n 3 jaar geleden, ging Het Lief Dagboek live met de allereerste website. Na een nacht doorwerken was daar het pronkstuk van twee jonge vrouwen, niet wetende dat Het Lief Dagboek 3 jaar later uit maar liefst 15 schrijvers zou bestaan. Het liefst hadden we het 3 jarige bestaan groots met jullie allen ...
Altijd op de witte strepen: “Hij geloofde niet langer in de lava”
Het was ieder voor zich, steeds weer als ik daar stond. Wachtend op het signaal dat wij mochten, wij als in ik en de mensen die om me heen stonden. Zoals de jongen met het skateboard in zijn handen en oortjes in zijn oren. Oortjes, hoe vaker ik het herhaalde, hoe gekker het klonk. Alsof ...
De nacht houdt zijn adem in: “Omdat ik dacht dat het een tot ziens en geen afscheid was”
Mijn laatste nacht was 7 maart, na 00.00 werd het 8. Dat was de laatste. Ik zei dat ik het niet te laat ging maken, want ik had een kater van de vrijdag. Ik ben mezelf nog steeds dankbaar dat ik mijn woorden een uur later had verworpen. Ook mijn ouders stonden op de gastenlijst. “Nee, ...
De zeemeermin in de witte zee: “Ze klemt zich om mijn benen, ik streel haar met mijn vingers”
In de zomer dobber ik vaak dagen in haar. Ik ben niet de enige, er liggen allemaal mensen om mij heen. Ze klemt zich om mijn benen, ik streel haar met mijn vingers. Als ze kalm is en er valt niet veel te beleven, geniet ik van de zon en van haar. Ik geniet altijd ...
De foto op de Dam: “Ik besefte toen pas hoeveel het voor mijn opa en oma betekende”
De telefoon had ik al in mijn hand toen deze begon te trillen. In het beeldscherm verscheen een naam: oma Rita. Iemand belde met het 06-nummer van mijn oma. Iemand, dacht ik, want mijn oma hadden we al meerdere malen aan een mobiele telefoon proberen te krijgen, maar succes was ver te zoeken. Zodoende stuurden we ...
Een drankje in de stad: “Mijn ogen vulden zich met tranen, over mijn wangen naar beneden stromend langs de glimlach die op mijn gezicht verscheen.”
Vaak dronk ik thuis al een paar glazen wijn voor ik richting het Leidse fietste om mijn beste vriendin een kus op haar wang te drukken na haar minstens een kwartier aan de bar te laten wachten. Ik overschat immer mijn eigen snelheid. “Godverdomme, Huis! Altijd hetzelfde gelul.” “Joe Stap! Wat wil je drinken?” Zei ik steevast, ...
Sorry dat ik wodka naar je gooide: “Het is eigenlijk te idioot voor woorden”
Mijn hart bonsde hard, hoog in mijn borst. De adrenaline schoot met hoge snelheid door mijn lijf, en spijt schoot er achteraan. Het lege glas in mijn handen kneep ik bijna samen. Bijna, net niet. En dat was maar goed ook, want anders moest ik ook nog bloed van de grond rapen, vlak naast het ...
Grapje: “Mogelijk overleeft je vader het niet”
https://www.youtube.com/watch?v=Mpe5Mz7cwLU Je mag geen handen meer schudden. Niet meer als je jezelf voorstelt, niet als je iemand begroet. Grapje Je mag niet meer naar je werk als je verkouden bent, een loopneus hebt of last hebt van je keel. Grapje. Je kan niet meer uit eten, want de restaurants zijn gesloten. De sportschool ook. En ‘s nachts kan je ook ...
En een zwarte koffie: “Op ome Henk”
Met een beetje geluk ging de zon toch nog schijnen en zouden we buiten kunnen zitten. Op één jaar na was het ieder jaar hetzelfde riedeltje. Dat ene jaar was het snikheet en trouwens er was ook een jaar dat het zulk schijtweer was dat we ons moesten verplaatsen naar de woonkamer op de tweede ...