Het Lief Dagboek werd uitgenodigd door Bacchus Wijnfestival om vier odes aan wijnen te schrijven en voor te dragen. Als de wijnliefhebbers die we zijn, zeiden we daar natuurlijk geen nee tegen. Lees hier derde van de reeks: De ode aan Rosé door Melisa. Dit is een ode. Een ode aan de oranje wijn, waarvan de druiven ...
Fietsen door Amsterdam is ook een beetje geluk. Als de zon opkomt, en de grachten een spiegel vormen voor de herenhuizen van de prins of de keizer. Of in het Vondelpark, tijdens de laatste uren van een warme zomerdag – zo eentje die een walm van barbecue- en wietlucht achterlaat in de bomen en in ...
De zoen was het slotstuk van ons samenzijn. De laatste akte. Het nieuwe jaar was begonnen maar blijkbaar had ik in het vorige mijn les nog niet geleerd. We stonden tegen de muur van een donkere, grimmige zaal vol zwetende mensen. Hij danste met me. Eerst voorzichtig, aftastend. Alsof hij met zijn bewegingen wilde vragen ...
Het was een klamme, vochtige zomeravond. Ik zat met mijn lievelings New Yorker op de smalle vensterbank van zijn slaapkamerraam in Bedford-Stuyvesant, Brooklyn. Onze oogleden waren zwaar, onze monden ietwat droog, onze zongebruinde benen in elkaar verstrengeld. De man streelde met zijn handen over mijn benen. “They’re so smooth,” zei hij, enigszins verwonderd. Ik glimlachte ...
Een strandwandeling in het najaar is ook een beetje geluk. Ik was met twee vrienden naar Bloemendaal aan Zee. Even lekker uitwaaien, zoals we dat in de lage landen hebben genoemd. Met handschoenen aan en muts op liepen we over het Hollandse zand richting de duinen. De zon scheen in onze rug terwijl we klauterden ...
Eigenlijk is dit de mooiste periode van het jaar. De zon staat steeds lager, en de lucht wordt wat koeler. Of crispy, zoals mijn lievelings New Yorker het onlangs noemde. Dat was tijdens ons eerste Facetime gesprek, waarin hij onder meer vertelde hoe fijn hij de herfst wel niet vond. Met een glimlach luisterde ik ...
Op de muur naast mijn bed heb ik foto’s opgehangen. Een selectie van zesendertig negatieven die mijn herinnering voor altijd zullen vereeuwigen. Er zijn natuurlijk de foto’s van betonnen wolkenkrabbers, die mij een zomer lang de weg hebben gewezen. Een beetje zoals de poolster in het noorden. Ook heb ik de straten vastgelegd; de wegen ...
Onze ontmoeting kwam als een complete verrassing. En alles wat daarop volgde ook. Misschien is het deze stad, waardoor ik elke ervaring als zoveel intenser ervaar. Of is dit iets heel bijzonders, waar ik per ongeluk tegenaan ben gelopen? Het ging ongeveer zo: in een donkere ruimte vol met prachtige mensen, liep jij naar binnen –de ...
Ze stonden om me heen te ouwehoeren. Een groep jonge dertigers die elkaar allemaal leken te kennen. Ik schuifelde ongemakkelijk van mijn ene op mijn andere been, en sloeg de zee van gezelligheid gade. De vriend die me naar deze borrel had meegenomen, was onderweg naar de bar opgeslokt door een groep bekenden. Zelf stond ...
We fietsten door een zonovergoten grasveld in het Amsterdamse bos. De waterijsjes die we zojuist hadden gekocht, smolten langzaamaan van hun stokjes op onze handen. Eerder die dag was ik nog vloekend wakker geworden met een onnodig grote kater. Zo’n eentje die ik niet alleen fysiek, maar ook emotioneel voelde. Het liefst wilde ik de ...
